Informacje o języku norweskim

Język norweski

Należy do północnej grupy języków germańskich. Jest tak blisko spokrewniony z językiem duńskim i szwedzkim, że porozumienie językowe między użytkownikami tych trzech języków nie sprawia większych trudności. Język norweski zajmuje tu szczególnie korzystną pozycję środkową, dzięki czemu Norwedzy łatwiej mogą porozumieć się w swoim języku zarówno z Duńczykami, jak i Szwedami.

flaga szwedzka
flaga dunska
flaga norwegii

Język urzędowy w Norwegii

Język norweski jest językiem urzędowym w Norwegii. Posługuje się nim ponad 5 mln mieszkańców. W Norwegii istnieją jednak dwie oficjalne formy języka pisanego: bokmål i nynorsk.

Pierwszą z nich jest bokmål – dosłownie „język książkowy”, który wykształcił się z języka duńskiego, który przez wiele stuleci był oficjalnym pisanym w Norwegii językiem, kiedy to kraj znajdował się w trwającej ponad 500 lat unii z Danią. Za pośrednictwem języka bokmål komunikuje się przeważająca część mieszkańców, bo ponad 3,5 mln. 

Drugi oficjalny język pisany to nynorsk – „nowonorweski”, stworzony w oparciu o liczne dialekty, jednakże jego znaczenie jest znacznie mniejsze, a mieszkańców posługujących się tą formą językową jest ok. 700 tys. Nynorsk powstał po zerwaniu w 1814 r. unii z Danią. W drugiej połowie XIX wieku został uznany za drugi oficjalny język Norwegii.

    Bokmål nynorsk, mimo że formalnie traktuje się jako odrębne języki, są do siebie na tyle podobne, iż osoba posługująca się na co dzień jednym z nich może w pełni zrozumieć tekst napisany w drugim. 

Obecnie obserwuje się stały wzrost znaczenia bokmålu w całej Norwegii. Jest on językiem stolicy, najgęściej zaludnionej wschodniej oraz północnej Norwegii. Rozszerza swe wpływy w pozostałych częściach kraju. Jest głównym językiem środków masowego przekazu i głównym językiem nauczania w szkołach norweskich, a także wiodącym językiem na wydziałach filologicznych zagranicznych uczelni.